Mehmet Akif Ersoy Sözleri

Mehmet Akif Ersoy Sözleri Türk edebiyatının önemli şairlerinin başında gelen Mehmet Akif Ersoy, özellikle benzersiz olan ve sürekli kulaklarımızda olan İstiklal Marşı eseri ile Türk milletinin gönlüne taht kurmuştur. 10 kıtadan oluşan İstiklal Marşı, Mehmet Akif Ersoy’un kusursuz bir eseri olmakla birlikte aynı zamanda bu eseri ile biz Türk milletini ona borçlu hale getiren dolayısıyla da manevi değeri yüksek olan bir eserdir. Ünlü sözler denildiğinde ise yazarın daha akla gelen birçok eseri vardır.

Mehmet Akif Ersoy sözleri, İstiklal Marşı başta olmak üzere onun diğer kaleme aldığı sözlerinden ibarettir. Fakat İstiklal Marşı ve sözleri haricinde yazarın, sayısız ve aynı zamanda da eşsiz birçok eseri vardır. Ayrıca Mehmet Akif Ersoy, yaşadığı dönemde renkli kişiliği ile birçok farklı konuda sözler dile getirmiş ve bu eserlerini günümüze kadar getirmeyi başarmıştır. İslam dininin yüceliği, Türklerin dünya tarihinde ne kadar önemli bir konuma sahip olduğunu her fırsatta her eserinde dile getiren yazar, geniş eser yelpazesi ile günümüzde insanlığa ışık tutarken geleceğe de ışık tutabilecek önemli eserlerdir.

Editörün Seçimi ile Derin Anlamlı Mehmet Akif Ersoy Sözleri

1. “Ya Rab, bu cehennemi bir daha yakma cür’etini bana ver!”
2. “Beni kahır satırlarımdan al, dergâhına sal.”
3. “Ya Rab, ne olur bana yardım et, bu sesimi işit!”
4. “Ruhum, onu görmek için buradayım. Onun için, her gün bir adım daha atarım.”
5. “Ey Allah’ım! Benim için yaşa; benim için öl.”
6. “Allah’tan başka dost arayan dostsuz kalır.”
7. “Zafer göz kırpar gönlüme. Dostun azmış ya hani.”
8. “Bir milleti yaşatan, onun karakteridir. Karakteri olmayanın, milliyeti de olmaz.”
9. “Namertlik cehennemden beterdir, beni ondan koru.”
10. “Dinimi ve ülkemi sevenin, beni sevmesi şarttır.”
11. “Her yanımda olan sensin, çünkü sen Allah’sın.”
12. “Benim bahtiyarlığım, rüyalarımın rengini aldığımdır.”
13. “Gözlerimdeki yaşlar Allah için akar.”
14. “İstiklal aşkıyla tutuşmuş bir milleti asla esir etmezler.”
15. “Bir başınaysam, benimle Allah birliktedir.”

Mehmet Akif Ersoy’un sözleri, iman, vatan sevgisi, milli değerler ve insanın iç dünyasına dair derin duygular içerir. Onun şiirleri, Türk milletinin bağımsızlık ve özgürlük duygularını yücelten ve milli kimliğimizin en güçlü ifadelerinden biri olarak kabul edilir. “İstiklal Marşı”ndaki dizeleri, Türk milletinin mücadelesini ve vatan sevgisini simgeleyen önemli bir milli sembol olarak yerini almıştır.

Mehmet Akif Ersoy Sözleri

• Korkma, sönmez bu şafaklarda yüzen al sancak!
• İslam’ı öyle yaşa ki akıllar dursun. Sen ona buna değil Allah’a kulsun.
• Bekayı hak tanıyan, sa’yi bir vazife bilir, çalış, çalış ki beka sa’y olursa hak edilir.
• Bu ezanlar ki şehadetleri dinin temeli, ebedi yurdumun üstünde benim inlemeli.
• Sahipsiz vatanın batması haktır, sen sahip çıkarsan bu vatan batmayacaktır.
• Nasihatim sana: herzeyle iştigali bırak; adamlığın yolu nerdense, bul da girmeye bak.
• Biri ecdadıma saldırdı mı hatta boğarım, boğamazsam hiç olmazsa kovarım.
• İnmemiştir Kur’an, bunu hakkıyla bilin, ne mezarlıkta okunmak ne de fal bakmak için.
• Tarih’i ‘tekerrür’ diye tarif ediyorlar; hiç ibret alınsaydı, tekerrür mü ederdi.

Zulmü alkışlayamam, zalimi asla sevemem gelenin keyfi için geçmişe kalkıp sövemem.

Bize çağ dışı diyorlar doğrudur; çağlar açtık, çağlar kapattık. Çağlar bizden geri.

İki insan çeşidi vardır: zaman geçtikçe hatalarıyla yüzleşen, zaman geçtikçe yüzsüzleşen.

Zannetme ki ecdadın asırlarca uyudu, nereden bulacaktın o zaman eldeki yurdu!

Hayır, hayal ile yoktur benim alışverişim, inan ki, her ne demişsem görüp de söylemişim.

Bacımın örtüsü batmakta rezilin gözüne acırım tükürüğe billahi tükürsem yüzüne.

Ağlarım, ağlatamam, hissederim, söyleyemem. Dili yok kalbimin ondan ne kadar bizarım.

Ya rab, bu uğursuz gecenin yok mu sabahı, mahşerde mi biçarelerin, yoksa felahı.

Geçmişten adam hisse kaparmış… Ne masal şey! Beş bin senelik kıssa yarım hisse mi verdi.

Atiyi karanlık görerek azmi bırakmak, alçak bir ölüm varsa, eminim, budur ancak.

lrzımızdır çiğnenen, evlâdımızdır doğranan. Hey sıkılmaz, ağlamazsan bâri gülmekten utan.

Azıcık kurcala toprakları, seyret ne çıkar: dipçik altında ezilmiş, parçalanmış kafalar!

Üç buçuk soysuzun ardından zağarlık yapamam; hele hak namına haksızlığa ölsem tapamam.

Gamsız insanlara eğlence gelirmiş yaşamak; yüreğin hisli mi işkencedesin, talihe bak.

Cehennem de olsa gelen, göğsümüzde söndürürüz, bu yol ki hak yoludur dönmek bilmez yürürüz.

Ne ibrettir kızarmak bilmeyen çehren, bırak kardeşim tahsili; git önce edep, hayâ öğren.

Konuşmak bir mana ise susmak bin bir mana. Herkes konuşmasına konuşur lakin sükut yürekli olana.

Vurulmuş tertemiz alnından, uzanmış yatıyor, bir hilâl uğruna yâ rab, ne güneşler batıyor.

Şarka bakmaz, garbi bilmez, edepten yok payesi bir kızarmaz yüz, bir yaşarmaz göz bütün sermayesi.

Girmeden tefrika bir millete düşman giremez. Toplu vurdukça yürekler onu top sindiremez.

Hatırlar mısın doğduğun zaman, sen ağlardın gülerdi âlem. Öyle bir yaşam sür ki, mevtin sana hande olsun. Halka matem…

Artık ikiyüzlüleri sevmeye başladım. Çünkü yaşadıkça yirmi yüzlü insanlar görmeye başladım.

İz bırakanlarla senin aranda basit bir fark var sadece. Onlar ömür boyu gayret ediyorlar; sen ömür boyu hayret ediyorsun.

Bir zamanlar biz de millet, hem nasıl milletmişiz. Gelmişiz dünyaya milliyet nedir öğretmişiz.

Mehmet Akif’e sormuşlar. Bu ülke ne zaman gelişir diye o da cevap vermiş; Cuma namazına gelen cemaat, sabah namazına da geldiği zaman.

Yumuşak huylu isem kim demiş uysal koyunum; kesilir belki ama çekmeye gelmez boynum.

Ey âdemoğlu bu devir ve Devran’da içinizde hakkı ve hukuku bilen çoktur. Yaptığınız işte hile çok İslamiyet’i sorup da arayan ve yaşayan yoktur.

Medeniyet dediğin açmaksa bedeninin her yerini… Desene hayvanlar senden daha medeni.

Adamın biri Akif’e yaklaşarak sorar: Affedersiniz, sizin için baytar diyorlar. Akif hiç istifini bozmadan cevap verir: Evet, yoksa bir yeriniz mi ağrıyordu.

Ne irfandır veren ahlaka yükseklik ne vicdandır. Fazilet hissi insanlarda Allah korkusundandır.

İslâm’ı elinden tutacak, kaldıracak yok. Nâ-hak yere feryat ediyor: âcize hak yok! Yetmez mi musâb olduğumuz bunca devâhi? Ağzım kurusun. Yok, musun ey adl-i ilâhî!

Aslını gizleyemez insan, giydiği kaftanlarla. Bilmez ama kendini kandırır, söylediği yalanlarla!

Ne Araplık ne Türklük kalacak aç gözünü, dinle peygamberi zişanın ilahi sözünü. Ayrılık hissi nasıl girdi sizin beyninize? Fikri kavmiyeti şeytan mı soktu zihninize?

Şehamet dini, gayret dini, ancak Müslümanlıktır. Hakiki Müslümanlık en büyük kahramanlıktır.

Adam mısın: ebediyen cihanda hürsün, gez; yular takıp seni bir kimsecikler sürükleyemez. Adam değil misin, oğlum: Gönüllüsün semere; küfür savurma boyun kestiğim semercilere.

Tek hakikat var, evet, bellediğim dünyadan, elli, altmış sene gezdimse de, şaşkın şaşkın: hepimiz kendimizin, bağrı yanık, aşıkıyız; sade, i’lanı çekilmez bu acaib aşkın!

İki üç balta ayırmaz bizi mazimizden. Ağacın kökü mademki derindir cidden, dalı kopmuş, ne olur gövdesi gitmiş, ne zarar o, bakarsın, yine üstündeki edvarı yarar, yükselir, fışkırıp, afak-ı perişanımıza; yine bir vaha serer kavrulan imanımıza.

Sade bir sözdür fakat hikmetlerin en mücmeli: Bir halas imkânı var: ahlakımız yükselmeli, yoksa pek korkunç olur katmerleşip hüsranımız… Çünkü hem dünya gider, hem din, eğer yapmazsanız.

Bir dost meclisinde Mehmet Akif gayet hararetli bir şeyler anlatmaktadır. Sonradan görme zenginin biri bu meclise gelir selam verir ancak herkes Akif’i dinlediğinden kimse duymaz selamı ve almazlar dolayısıyla. Adam Akif’e sataşmak için: O üstat ne sallıyorsun yine der. Akif istifini bozmadan: Senin ne kadar iyi bir insan olduğunu sallıyorum.

Eski dünya, yenidünya, bütün akvam-ı beşer kaynıyor kum gibi, tufan gibi, mahşer mahşer yedi iklimi cihanın duruyor karşısında, Ostralya ile beraber bakıyorsun: Kanada! Çehreler başka, lisanlar, deriler rengârenk; sade bir hadise var ortada: vahşetler denk.