Kehf Suresi Arapça Latince Okunuşu ve Anlamı! Faziletleri ve Cuma Günü Okumanın Sırları

Kehf Suresi Yüce Kitabımızın 18. Suresidir ve 110 ayetten oluşmaktadır. Dokuzuncu ayette yer alan, Kehf’in Türkçe anlamı olan mağara anlamı taşımaktadır. Bu Ayeti okumak çok faziletlidir, özellikle mübarek Cuma dilinden düşürmeyenler çok değerli ödülün sahibi olacaktır. Rabbinden bir şeyler istemek için sıkça okunmaktadır. Sizler için: Arapça Latince okunuşu, Türkçe anlamı, faziletlerini, Ashab-ı Kehf’in keramatini, Kıtmir Duası ve köpeği hakkında merak edilenleri sizler için derledik. 

Ashab-ı Kehf, Türkçe meali ile mağaraya saklananlar demektir. O dönemlerde Rabbinin yolunda şaşmayan, kuvvetli bir imana sahip olan genç müminlerin, kafirler tarafından katledileceği sırada Rabbinin o kullarını nasıl yalnız bırakmayıp korumasına aldığını anlatmaktadır. 

Kehf suresi bunun haricinden Musa Peygamber ve Zülkarneyn hususuna da değinmektedir. Peygamber Efendimiz Hz. Muhammed (s.a.v) şöyle buyurmuştur: Mübarek Cuma gece vakti Kehf suresini söyleyen müminler, kıyamet günü geldiğinden dünyadan gökyüzüne dek uzanan bir nur ile ışıldar. 2 Cuma vakti dönemde kulun yaptığı hatalar da bağışlanır. Bu yüzden her Cuma bir kere de olsa okunmalı ki faziletlerinden yararlanın. İmkanı olan dilediği zaman okuyabilir. 

Kehf Suresi Ne Zaman, Nasıl ve Nerede İndi?

Kehf Suresi rivayetlere göre Mekke’de inmiştir. Bazı ayetlerinin Medine’de nüzul olduğu da söylenmektedir. 69. Olarak inen bir sure olsa da sıralamada 18.dir. İnme nedeni olarak: Peygamber Efendimiz (s.a.v)’in gerçekten Rabbi tarafından gönderilen bir elçi olup olmadığına dair bir grupta büyük şüpheler vardı. Bunun üzerine, o dönemin Yahudi alimleri, O’na mağaraya saklanıp kurtulan gençleri, hem doğuyu hem de batıyı gezmiş olan kişiyi ve ruhun manasını sual edin. Eğer ki O, bu suallere doğru yanıt verebilirse O ALLAH’ın elçisidir, O’nun izinden gidin. Yanlış cevap verirse de O’na dilediğinizi yapabilirsiniz. 

Bunun üzerine ALLAH’ın Resulüne sorular iletilmiş, bir gün sonra yanıt vereceğini söylese de vahiy gelmemiştir. Rivayete göre İnşaAllah demeyi unuttuğu için gecikmişti. Bu durum büyük kuşkuya neden oldu ve sorgulamalar başladı. ALLAH’ın Resulü çok büyük sıkıntıya girdi ve 15 gün aradan sonra Cebrail bazı ayetleri vahiy etti. Mevla bir çocuk edindi gibi söylentilerin yayılması, bunun kocaman bir palavra olduğunun da kanıtlanması için Kehg suresinin nüzul olduğu da söylenir. 

Kehf Suresi 

Kehf Suresi Arapça Latince Okunuşu

1. Elhamdu li(A)llâhi-lleżî enzele ‘alâ ‘abdihi-lkitâbe velem yec’al lehu ‘ivecâ(n)

2. Kayyimen liyunżira be/sen şedîden min ledunhu veyubeşşira-lmu/minîne-lleżîne ya’melûne-ssâlihâti enne lehum ecran hasenâ(n)

3. Mâkiśîne fîhi ebedâ(n)

4. Veyunżira-lleżîne kâlû-tteḣaża(A)llâhu veledâ(n)

5. Mâ lehum bihi min ‘ilmin velâ li-âbâ-ihim(c) keburat kelimeten taḣrucu min efvâhihim(c) in yekûlûne illâ keżibâ(n)

6. Fele’alleke bâḣi’un nefseke ‘alâ âśârihim in lem yu/minû bihâżâ-lhadîśi esefâ(n)

7. İnnâ ce’alnâ mâ ‘alâ-l-ardi zîneten lehâ linebluvehum eyyuhum ahsenu ‘amelâ(n)

8. Ve-innâ lecâ’ilûne mâ ‘aleyhâ sa’îden curuzâ(n)

9. Em hasibte enne ashâbe-lkehfi ve-rrakîmi kânû min âyâtinâ ‘acebâ(n)

10. İż evâ-lfityetu ilâ-lkehfi fekâlû rabbenâ âtinâ min ledunke rahmeten veheyyi/ lenâ min emrinâ raşedâ(n)

11. Fedarabnâ ‘alâ âżânihim fî-lkehfi sinîne ‘adedâ(n)

12. Śumme be’aśnâhum lina’leme eyyu-lhizbeyni ahsâ limâ lebiśû emedâ(n)

13. Nahnu nakussu ‘aleyke nebeehum bilhakk(i)(c) innehum fityetun âmenû birabbihim vezidnâhum hudâ(n)

14. Verabatnâ ‘alâ kulûbihim iż kâmû fekâlû rabbunâ rabbu-ssemâvâti vel-ardi len ned’uve min dûnihi ilâhâ(en)(s) lekad kulnâ iżen şetatâ(n)

15. Hâulâ-i kavmunâ-tteḣażû min dûnihi âlihe(ten)(s) levlâ ye/tûne ‘aleyhim bisultânin beyyin(in)(s) femen azlemu mimmeni-fterâ ‘ala(A)llâhi keżibâ(n)

16. Ve-iżi-’tezeltumûhum vemâ ya’budûne illa(A)llâhe fe/vû ilâ-lkehfi yenşur lekum rabbukum min rahmetihi veyuheyyi/ lekum min emrikum mirfekâ(n)

17. Veterâ-şşemse iżâ tale’at tezâveru ‘an kehfihim żâte-lyemîni ve-iżâ ġarabet takriduhum żâte-şşimâli vehum fî fecvetin minh(u)(c) żâlike min âyâti(A)llâh(i)(k) men yehdi(A)llâhu fehuve-lmuhted(i)(s) vemen yudlil felen tecide lehu veliyyen murşidâ(n)

18. Vetahsebuhum eykâzan vehum rukûd(un) ve nukallibuhum żâte-lyemîni veżâte-şşimâl(i)(s) vekelbuhum bâsitun żirâ’ayhi bilvasîd(i)(c) levi-ttala’te ‘aleyhim levelleyte minhum firâran velemuli/te minhum ru’bâ(n)

19. Vekeżâlike be’aśnâhum liyetesâelû beynehum(c) kâle kâ-ilun minhum kem lebiśtum(s) kâlû lebiśnâ yevmen ev ba’da yevm(in)(c) kâlû rabbukum a’lemu bimâ lebiśtum feb’aśû ehadekum biverikikum hâżihi ilâ-lmedîneti felyenzur eyyuhâ ezkâ ta’âmen felye/tikum birizkin minhu velyetelattaf velâ yuş’iranne bikum ehadâ(n)

20. İnnehum in yazherû ‘aleykum yercumûkum ev yu’îdûkum fî milletihim velen tuflihû iżen ebedâ(n)

21. Vekeżâlike a’śernâ ‘aleyhim liya’lemû enne va’da(A)llâhi hakkun ve enne-ssâ’ate lâ raybe fîhâ iż yetenâze’ûne beynehum emrahum(s) fekâlû-bnû ‘aleyhim bunyânâ(en)(s) rabbuhum a’lemu bihim(c) kâle-lleżîne ġalebû ‘alâ emrihim lenetteḣiżenne ‘aleyhim mescidâ(n)

22. Seyekûlûne śelâśetun râbi’uhum kelbuhum veyekûlûne ḣamsetun sâdisuhum kelbuhum racmen bilġayb(i)(s) veyekûlûne seb’atun veśâminuhum kelbuhum(c) kul rabbî a’lemu bi’iddetihim mâ ya’lemuhum illâ kalîl(un)(k) felâ tumâri fîhim illâ mirâen zâhiran velâ testefti fîhim minhum ehadâ(n)

23. Velâ tekûlenne lişey-in innî fâ’ilun żâlike ġadâ(n)

24. İllâ en yeşâa(A)llâh(u)(c) veżkur rabbeke iżâ nesîte vekul ‘asâ en yehdiyeni rabbî li-akrabe min hâżâ raşedâ(n)

25. Velebiśû fî kehfihim śelâśe mi-etin sinîne vezdâdû tis’â(n)

26. Kuli(A)llâhu a’lemu bimâ lebiśû(s) lehu ġaybu-ssemâvâti vel-ard(i)(s) ebsir bihi ve esmi’(c) mâ lehum min dûnihi min veliyyin velâ yuşriku fî hukmihi ehadâ(n)

27. Vetlu mâ ûhiye ileyke min kitâbi rabbik(e)(s) lâ mubeddile likelimâtihi velen tecide min dûnihi multehadâ(n)

28. Vasbir nefseke me’a-lleżîne yed’ûne rabbehum bilġadâti vel’aşiyyi yurîdûne vecheh(u)(s) velâ ta’du ‘aynâke ‘anhum turîdu zînete-lhayâti-ddunyâ(s) velâ tuti’ men aġfelnâ kalbehu ‘an żikrinâ vettebe’a hevâhu vekâne emruhu furutâ(n)

29. Vekuli-lhakku min rabbikum(s) femen şâe felyu/min vemen şâe felyekfur(c) innâ a’tednâ lizzâlimîne nâran ehâta bihim surâdikuhâ(c) ve-in yesteġîśû yuġâśû bimâ-in kelmuhli yeşvî-lvucûh(e)(c) bi/se-şşerâbu vesâet murtefekâ(n)

30. İnne-lleżîne âmenû ve’amilû-ssâlihâti innâ lâ nudî’u ecra men ahsene ‘amelâ(n)

31. Ulâ-ike lehum cennâtu ‘adnin tecrî min tahtihimu-l-enhâru yuhallevne fîhâ min esâvira min żehebin veyelbesûne śiyâben ḣudran min sundusin ve-istebrakin mutteki-îne fîhâ ‘alâ-l-erâ-ik(i)(c) ni’me-śśevâbu vehasunet murtefekâ(n)

32. Vadrib lehum meśelen raculeyni ce’alnâ li-ehadihimâ cenneteyni min a’nâbin ve hafefnâhumâ binaḣlin vece’alnâ beynehumâ zer’â(n)

33. Kiltâ-lcenneteyni âtet ukulehâ velem tazlim minhu şey-â(en)(c) vefeccernâ ḣilâlehumâ neherâ(n)

34. Vekâne lehu śemerun fekâle lisâhibihi vehuve yuhâviruhu enâ ekśeru minke mâlen ve e’azzu neferâ(n)

35. Vedeḣale cennetehu vehuve zâlimun linefsihi kâle mâ ezunnu en tebîde hâżihi ebedâ(n)

36. Vemâ ezunnu-ssâ’ate kâ-imeten vele-in rudidtu ilâ rabbî leecidenne ḣayran minhâ munkalebâ(n)

37. Kâle lehu sâhibuhu vehuve yuhâviruhu ekeferte billeżî ḣalekake min turâbin śümme min nutfetin śümme sevvâke raculâ(n)

38. Lâkinne huva(A)llâhu rabbî velâ uşriku birabbî ehadâ(n)

39. Velevlâ iż deḣalte cenneteke kulte mâ şâa(A)llâhu lâ kuvvete illâ bi(A)llâh(i)(c) in terani enâ ekalle minke mâlen ve veledâ(n)

40. Fe’asâ rabbî en yu/tiyeni ḣayran min cennetike veyursile ‘aleyhâ husbânen mine-ssemâ-i fetusbiha sa’îden zelekâ(n)

41. Ev yusbiha mâuhâ ġavran felen testatî’a lehu talebâ(n)

42. Veuhîta biśemerihi feasbeha yukallibu keffeyhi ‘alâ mâ enfeka fîhâ vehiye ḣâviyetun ‘alâ ‘urûşihâ veyekûlu yâ leytenî lem uşrik birabbî ehadâ(n)

43. Velem tekun lehu fi-etun yensurûnehu min dûni(A)llâhi vemâ kâne muntasirâ(n)

44. Hunâlike-lvelâyetu li(A)llâhi-lhakk(i)(c) huve ḣayrun śevâben ve ḣayrun ‘ukbâ(n)

45. Vadrib lehum meśele-lhayâti-ddunyâ kemâ-in enzelnâhu mine-ssemâ-i faḣteleta bihi nebâtu-l-ardi feasbeha heşîmen teżrûhu-rriyâh(u)(c) vekâna(A)llâhu ‘alâ kulli şey-in muktedirâ(n)

46. Elmâlu velbenûne zînetu-lhayâti-ddunyâ(s) velbâkiyâtu-ssâlihâtu ḣayrun ‘inde rabbike śevâben veḣayrun emelâ(n)

47. Veyevme nuseyyiru-lcibâle veterâ-l-arda bârizeten vehaşernâhum felem nuġâdir minhum ehadâ(n)

48. Ve’uridû ‘alâ rabbike saffen lekad ci/tumûnâ kemâ ḣalaknâkum evvele merra(tin)(c) bel ze’amtum ellen nec’ale lekum mev’idâ(n)

49. Vevudi’a-lkitâbu feterâ-lmucrimîne muşfikîne mimmâ fîhi veyekûlûne yâ veyletenâ mâ li hâżâ-lkitâbi lâ yuġâdiru saġîraten velâ kebîraten illâ ahsâhâ(c) vevecedû mâ ‘amilû hâdirâ(an)(c) velâ yazlimu rabbuke ehadâ(n)

50. Ve-iż kulnâ lilmelâ-iketi-scudû li-âdeme fesecedû illâ iblîse kâne mine-lcinni fefeseka ‘an emri rabbih(i)(k) efetetteḣiżûnehu veżurriyyetehu evliyâe min dûnî vehum lekum ‘aduvv(un)(c) bi/se lizzâlimîne bedelâ(n)

51. Mâ eşhedtuhum ḣalka-ssemâvâti vel-ardi velâ ḣalka enfusihim vemâ kuntu mutteḣiże-lmudillîne ‘adudâ(n)

52. Veyevme yekûlu nâdû şurakâ-iye-lleżîne ze’amtum fede’avhum felem yestecîbû lehum vece’alnâ beynehum mevbikâ(n)

53. Veraâ-lmucrimûne-nnâra fezannû ennehum muvâki’ûhâ velem yecidû ‘anhâ masrifâ(n)

54. Velekad sarrafnâ fî hâżâ-lkur-âni linnâsi min kulli meśel(in)(c) vekâne-l-insânu ekśera şey-in cedelâ(n)

55. Vemâ mene’a-nnâse en yu/minû iż câehumu-lhudâ veyestaġfirû rabbehum illâ en te/tiyehum sunnetu-l-evvelîne ev ye/tiyehumu-l’ażâbu kubulâ(n)

56. Vemâ nursilu-lmurselîne illâ mubeşşirîne vemunżirîn(e)(c) veyucâdilu-lleżîne keferû bilbâtili liyudhidû bihi-lhakk(a)(s) vetteḣażû âyâtî vemâ unżirû huzuvâ(n)

57. Vemen azlemu mimmen żukkira bi-âyâti rabbihi fea’rada ‘anhâ venesiye mâ kaddemet yedâh(u)(c) innâ ce’alnâ ‘alâ kulûbihim ekinneten en yefkahûhu vefî âżânihim vakrâ(an)(s) ve-in ted’uhum ilâ-lhudâ felen yehtedû iżen ebedâ(n)

58. Verabbuke-lġafûru żû-rrahme(ti)(s) lev yu-âḣiżuhum bimâ kesebû le’accele lehumu-l’ażâb(e)(c) bel lehum mev’idun len yecidû min dûnihi mev-ilâ(n)

59. Vetilke-lkurâ ehleknâhum lemmâ zalemû vece’alnâ limehlikihim mev’idâ(n)

60. Ve-iż kâle mûsâ lifetâhu lâ ebrahu hattâ ebluġa mecme’a-lbahrayni ev emdiye hukubâ(n)

61. Felemmâ beleġâ mecme’a beynihimâ nesiyâ hûtehumâ fetteḣaże sebîlehu fî-lbahri serabâ(n)

62. Felemmâ câvezâ kâle lifetâhu âtinâ ġadâenâ lekad lakînâ min seferinâ hâżâ nasabâ(n)

63. Kâle eraeyte iż eveynâ ilâ-ssaḣrati fe-innî nesîtu-lhûte vemâ ensânîhu illâ-şşeytânu en eżkurah(u)(c) vetteḣaże sebîlehu fî-lbahri ‘acebâ(n)

64. Kâle żâlike mâ kunnâ nebġ(i)(c) ferteddâ ‘alâ âśârihimâ kasasâ(n)

65. Fevecedâ ‘abden min ‘ibâdinâ âteynâhu rahmeten min ‘indinâ ve’allemnâhu min ledunnâ ‘ilmâ(n)

66. Kâle lehu mûsâ hel ettebi’uke ‘alâ en tu’allimeni mimmâ ‘ullimte ruşdâ(n)

67. Kâle inneke len testatî’a me’iye sabrâ(n)

68. Vekeyfe tasbiru ‘alâ mâ lem tuhit bihi ḣubrâ(n)

69. Kâle setecidunî in şâa(A)llâhu sâbiran velâ a’sî leke emrâ(n)

70. Kâle fe-ini-tteba’tenî felâ tes-elnî ‘an şey-in hattâ uhdiśe leke minhu żikrâ(n)

71. Fentalekâ hattâ iżâ rakibâ fî-ssefîneti ḣarakahâ(s) kâle eḣaraktehâ lituġrika ehlehâ lekad ci/te şey-en imrâ(n)

72. Kâle elem ekul inneke len testatî’a me’iye sabrâ(n)

73. Kâle lâ tu-âḣiżnî bimâ nesîtu velâ turhiknî min emrî ‘usrâ(n)

74. Fentalekâ hattâ iżâ lakiyâ ġulâmen fekatelehu kâle ekatelte nefsen zekiyyeten biġayri nefsin lekad ci/te şey-en nukrâ(n)

75. Kâle elem ekul leke inneke len testatî’a me’iye sabrâ(n)

76. Kâle in seeltuke ‘an şey-in ba’dehâ felâ tusâhibnî(s) kad belaġte min ledunnî ‘użrâ(n)

77. Fentalekâ hattâ iżâ eteyâ ehle karyetin(i)-stat’amâ ehlehâ feebev en yudayyifûhumâ fevecedâ fîhâ cidâran yurîdu en yenkadda feekâmeh(u)(s) kâle lev şi/te letteḣażte ‘aleyhi ecrâ(n)

78. Kâle hâżâ firâku beynî vebeynik(e)(c) seunebbi-uke bite/vîli mâ lem testati’ ‘aleyhi sabrâ(n)

79. Emmâ-ssefînetu fekânet limesâkîne ya’melûne fî-lbahri feeradtu en e’îbehâ vekâne verâehum melikun ye/ḣużu kulle sefînetin ġasbâ(n)

80. Veemmâ-lġulâmu fekâne ebevâhu mu/mineyni feḣaşînâ en yurhikahumâ tuġyânen vekufrâ(n)

81. Feeradnâ en yubdilehumâ rabbuhumâ ḣayran minhu zekâten veakrabe ruhmâ(n)

82Veemmâ-lcidâru fekâne liġulâmeyni yetîmeyni fî-lmedîneti vekâne tahtehu kenzun lehumâ vekâne ebûhumâ sâlihan feerâde rabbuke en yebluġâ eşuddehumâ veyestaḣricâ kenzehumâ rahmeten min rabbik(e)(c) vemâ fe’altuhu ‘an emrî(c) żâlike te/vîlu mâ lem testi’ ‘aleyhi sabrâ(n)

83. Veyes-elûneke ‘an żî-lkarneyn(i)(s) kul seetlû ‘aleykum minhu żikrâ(n)

84. İnnâ mekkennâ lehu fî-l-ardi veâteynâhu min kulli şey-in sebebâ(n)

85. Feetbe’a sebebâ(n)

86. Hattâ iżâ beleġa maġribe-şşemsi vecedehâ taġrubu fî ‘aynin hami-etin vevecede ‘indehâ kavmâ(en)(k) kulnâ yâżâ-lkarneyni immâ en tu’ażżibe ve-immâ en tetteḣiże fîhim husnâ(n)

87. Kâle emmâ men zaleme fesevfe nu’ażżibuhu śümme yuraddu ilâ rabbihi feyu’ażżibuhu ‘ażâben nukrâ(n)

88. Veemmâ men âmene ve’amile sâlihan felehu cezâen(i)-lhusnâ(s) vesenekûlu lehu min emrinâ yusrâ(n)

89. Śumme etbe’a sebebâ(n)

90. Hattâ iżâ beleġa matli’a-şşemsi vecedehâ tatlu’u ‘alâ kavmin lem nec’al lehum min dûnihâ sitrâ(n)

91. Keżâlike vekad ehatnâ bimâ ledeyhi ḣubrâ(n)

92. Śumme etbe’a sebebâ(n)

93. Hattâ iżâ beleġa beyne-sseddeyni vecede min dûnihimâ kavmen lâ yekâdûne yefkahûne kavlâ(n)

94. Kâlû yâżâ-lkarneyni inne ye/cûce veme/cûce mufsidûne fî-l-ardi fehel nec’alu leke ḣarcen ‘alâ en tec’ale beynenâ vebeynehum seddâ(n)

95. Kâle mâ mekkennî fîhi rabbî ḣayrun fee’înûnî bikuvvetin ec’al beynekum vebeynehum radmâ(n)

96. Âtûnî zubera-lhadîd(i)(s) hattâ iżâ sâvâ beyne-ssadefeyni kâle-nfuḣû(s) hattâ iżâ ce’alehu nâran kâle âtûnî ufriġ ‘aleyhi kitrâ(n)

97. Femâ-stâ’û en yazherûhu vemâ-stetâ’û lehu nakbâ(n)

98. Kâle hâżâ rahmetun min rabbî(s) fe-iżâ câe va’du rabbî ce’alehu dekkâ/(e)(s) vekâne va’du rabbî hakkâ(n)

99. Veteraknâ ba’dahum yevme-iżin yemûcu fî ba’d(in)(s) venufiḣa fî-ssûri fecema’nâhum cem’â(n)

100. Ve’aradnâ cehenneme yevme-iżin lilkâfirîne ‘ardâ(n)

101. Elleżîne kânet a’yunuhum fî ġitâ-in ‘an żikrî vekânû lâ yestatî’ûne sem’â(n)

102. Efehasibe-lleżîne keferû en yetteḣiżû ‘ibâdî min dûnî evliyâ/(e)(c) innâ a’tednâ cehenneme lilkâfirîne nuzulâ(n)

103. Kul hel nunebbi-ukum bil-aḣserîne a’mâlâ(n)

104. Elleżîne dalle sa’yuhum fî-lhayâti-ddunyâ vehum yahsebûne ennehum yuhsinûne sun’â(n)

105. Ulâ-ike-lleżîne keferû bi-âyâti rabbihim velikâ-ihi fehabitat a’mâluhum felâ nukîmu lehum yevme-lkiyâmeti veznâ(n)

106. Żâlike cezâuhum cehennemu bimâ keferû vetteḣażû âyâtî verusulî huzuvâ(n)

107. İnne-lleżîne âmenû ve’amilû-ssâlihâti kânet lehum cennâtu-lfirdevsi nuzulâ(n)

108. Ḣâlidîne fîhâ lâ yebġûne ‘anhâ hivelâ(n)

109. Kul lev kâne-lbahru midâden likelimâti rabbî lenefide-lbahru kable en tenfede kelimâtu rabbî velev ci/nâ bimiślihi mededâ(n)

110. Kul innemâ enâ beşerun miślukum yûhâ ileyye ennemâ ilâhukum ilâhun vâhid(un)(s) femen kâne yercû likâe rabbihi felya’mel ‘amelen sâlihan velâ yuşrik bi’ibâdeti rabbihi ehadâ(n)

Kehf Suresi Türkçe Meali Anlamı

1. Bütün övgüler, kulu Hz. Muhammed (s.a.v)’e Kitabı indiren ve O’nda hiçbir sapmada bulunmayan Allah’a mahsustur.
2. Kendi katından şiddetli bir azap ile uyarmak ve Salih amellerde bulunan müminlere güzel bir mükâfat (yani Cennet) olduğunu müjdelemek için dosdoğru kıldı.
3. Sonsuza kadar kalacakları 
4. Ve Allah çocuk edindi diyenleri uyarmak için. 
5. Ne onların bundan haberleri vardır, ne de ataları. Ağızlarından çıkan ne korkunç bir iddia! Yalandan başka bir şey söylemezler. 
6. Şimdi, belki sen ˹ey Peygamber, bu mesajı inkâr etmeye devam ederlerse, onların inkarlarından dolayı kendini ölesiye üzersin. 
7. Ant olsun ki biz, yeryüzündeki şeyleri ona süs kıldık ki, onlardan hangisinin daha güzel amel işlediğini imtihan edelim. 
8. Ant olsun, biz onun üzerindekileri çorak bir zemine çevireceğiz. 
9. Yoksa mağara ehlinin ve kitabenin ayetlerimizden şaşılacak bir şey olduğunu mu sandınız? 
10. Hani gençler mağaraya çekilip: “Rabbimiz, bize katından bir rahmet ver ve bizim için işimizden doğru bir hidayet hazırla” demişlerdi. 
11. Biz de mağarada yıllarca onların kulaklarının üzerine bir örtü örttük. 
12. Sonra iki topluluktan hangisinin kalış sürelerini daha iyi hesaplayacağını göstermek için onları dirilttik.
13. Ey Peygamber, onların hikâyesini sana gerçek olarak anlatıyoruz. Onlar, Rablerine gerçekten inanmış gençlerdi ve onların hidayetini artırdık. 
14. Ayağa kalktıklarında, “Rabbimiz, göklerin ve yerin Rabbidir. Biz O’ndan başka hiçbir ilah edinmeyiz. Biz, o zaman kesinlikle aşırı bir söz söylerdik” dedikleri zaman kalplerini sımsıkı bağladık. 
15. Bunlar, bizim kavmimiz, O’ndan başka ilahlar edindiler. Neden kendilerine apaçık bir delil getirmiyorlar? Allah hakkında yalan uydurandan daha zalim kim olabilir?”
16. Madem onlardan ve Allah’tan başka taptıkları şeylerden uzaklaşmışsınız, mağaraya sığının. Rabbin sana rahmetini genişletecek ve imtihanında sana kolaylık sağlayacaktır.
17. Güneşi doğarken mağaralarından sağa doğru meylettiğini ve batarken onlardan sola doğru alçalırken, onlar onun açık alanında yatarken görürdün. Bu, Allah’ın ayetlerindendir. Allah kimi hidayete erdirirse, gerçekten hidayete ermiş olur. Ama kimi saptırırsa, onlara asla bir yol gösterici bulamazsın. 
18. Ve onlar uyurken onları uyanık zannedersiniz. Köpekleri girişte ön ayaklarını uzatmışken onları sağa sola çevirdik. Eğer onlara baksaydın, onlardan kaçar ve korkuyla dolardın. 
19. Aynı şekilde, Birbirlerine soru sorsunlar diye onları uyandırdık. İçlerinden bir sözcü, ne kadar kaldınız burada? Dedi. “Bir gün veya bir günün parçası kaldık” dediler. Dediler ki: “Ne kadar kaldığınızı Rabbiniz bilir. O halde birinizi şu gümüş paranızla şehre gönderin de hangi rızkın en güzel olduğuna baksın ve ondan size rızık getirsin. Dikkatli ol ve kimsenin senden haberi olmasın. 
20. Çünkü gerçekten senin hakkında bir şey öğrenirlerse, seni ölüme kadar taşlayacaklar ya da seni tekrar imanlarına zorlayacaklar ve o zaman asla kurtuluşa eremeyeceksin.”
21. Kavimleri, Allah’ın diriltme vaadinin hak olduğunu ve kıyamet gününde şüphe olmadığını bilsinler diye onları böyle açığa çıkardık. İnsanlar, gençlerin ölümünden sonra durumu hakkında tartışınca, bazıları, Etraflarına bir yapı kurun. Rableri onları en iyi bilendir. Bunda galip gelenler, Onların üzerine mutlaka bir mescit yapacağız dediler. 
22. Bazıları, “Onlar üç, köpekleri dördüncü oldu” diyecek, bazıları da “Onlar beş, köpekleri altıncı oldu” diyecek, “yalnızca” körü körüne tahmin yürütecek. Başkaları da, “Onlar yedi, köpekleri sekizinciydi” diyecekler. De ki: “Ey Peygamber,” “Onların “kesin” sayısını en iyi Rabbim bilir. Sadece birkaç kişi de biliyor.” O halde onlar hakkında kesin bir bilgi olmadan tartışmayın, 1 ve onlar hakkında “tartışanlardan” hiç birine de danışmayın. 
23. Ve hiçbir şey için “Gerçekten bunu yarın yapacağım” demeyin. 
24. Allah dilerse demeden ama unutursanız, Rabbinizi zikredin ve Rabbimin beni bundan daha doğru yola ileteceğine inanıyorum deyin. 
25. Dokuz yıl ekleyerek, mağaralarında üç yüz yıl kalmışlardı.
26. De ki: “Ey Peygamber,” “Onların ne kadar kaldıklarını en iyi Allah bilir. Göklerin ve yerin gaybını bilgisi yalnız O’nun katındadır. O ne güzel işitir ve görür! Onların O’ndan başka koruyucuları yoktur ve O, emrini hiç kimseyle paylaşmaz.” 
27. Rabbinin Kitabından sana vahiy edileni oku. O’nun sözlerini kimse değiştiremez ve O’ndan başka bir sığınak da bulamazsın. 
28. Ve sabah akşam O’nun rızasını umarak Rablerine dua edenlerle beraber ol. Bu dünya hayatının lüksünü isteyerek gözlerini onlardan öteye çevirme. Kalbini bizi anmaktan gafil kıldığımız, “yalnızca” arzularına uyan ve “tamamen” ziyan olan kimselere itaat etme. 
29. Ve ‘Ey Peygamber,’ de ki, ‘Bu, Rabbinden gelen bir gerçektir. Dileyen iman etsin, dileyen inkâr etsin.” Muhakkak ki Biz zalimler için duvarları kendilerini “çepeçevre” çevirecek bir ateş hazırladık. Yardım için feryat ettiklerinde, kendilerine ‘yüzlerini’ yakacak olan erimiş maden gibi su ile yardım edilir. Ne korkunç bir içki! Ve dinlenmek için ne korkunç bir yer! 
30. İman edip Salih amellerde bulunanlara gelince, Biz, amellerde en güzel olanların mükâfatını kesinlikle inkar etmeyiz. 
31. Bunların daimi ikamet bahçeleri olacak; altından nehirler akacak. Orada altından bileziklerle süslenecekler, ince ipek ve brokardan yeşil elbiseler giyecekler ve orada süslü sedirlere yaslanacaklar. Mükâfat güzeldir, dinlenme yeri güzeldir. 
32. Ve onlara iki insanı misal verelim: Biz onlardan birine iki asma bahçesi verdik ve onları hurmalarla sınırladık ve aralarına ekinler yerleştirdik. 
33. İki bahçenin her biri meyvesini verdi ve ondan hiçbir şey eksik olmadı. Ve içlerinden bir ırmak fışkırttık. 
34. Ve başka kaynaklara da sahipti aynı zamanda. Bunun üzerine fakir bir arkadaşıyla sohbet ederken övündü: “Ben malda senden daha büyüğüm, insan gücünde de daha üstünüm.
35. Ve nefsine zulmederek malına girdi ve dedi ki: “Bunun asla helak olacağını zannetmiyorum. 
36. Ne de kıyametin hiç geleceğini düşünmüyorum. Ve eğer gerçekten Rabbime döndürülürsem, muhakkak ki bu bütünlerden çok daha hayırlı bir sonuçla karşılaşacağım.
37. İman eden” arkadaşı onunla konuşurken şöyle dedi: “Seni topraktan yaratan, sonra bir damlacıktan “geliştiren”, sonra da seni bir insan yapanı mı inkâr ediyorsun? 
38. Ama bana gelince: O, benim Rabbim olan Allah’tır ve ben asla Rabbime ibadette kimseyi ortak koşmam. 
39. Ve neden bahçenize girdiğiniz zaman, ‘Allah’ın dilediği [oldu]; Allah’tan başka güç yok mu? Sen beni malda ve evlatta senden az gördüğün halde, 
40. Olur ki, Rabbim bana sizin bahçenizden daha hayırlısını verir ve üzerine gökten bir azap indirir de o, düz, tozlu bir yer olur. 
41. Ya da suyu ˹toprağa batabilir˺ ve o zaman onu asla arayamazsınız.” 
42. Ve böylece bütün mahsulü “tamamen” mahvoldu, bu yüzden çardaklarına çökerken, harcadığı her şey için ellerini ovuşturmaya başladı. Ağladı, “Eyvah! Keşke Rabbime ibadette˺ hiç kimseyi ortak koşmasaydım!” 
43. Ve ona Allah’tan başka yardım edecek kimse yoktu ve kendini savunamıyordu. 
44. Burada hüküm tamamen Allah’a aittir, haktır O, mükâfatta ve neticede en iyisidir. 
45. Ve onlara dünya hayatını, gökten indirdiğimiz yağmur gibidir ve yerin bitkisi ona karışır ve sonra rüzgârların savurduğu kuru kalıntılar haline gelir. . Ve Allah, her şeye kadirdir.
46. Mal ve evlat, dünya hayatının ziynetidir. Ama kalıcı iyilikler, Rabbin mükâfat olarak ve insanın ümidi için daha hayırlıdır. 
47. ˹Dağları savuracağımız günden sakının ve yerin çırılçıplak olduğunu göreceksiniz. Ve Biz, bütün “insanları” bir araya toplayacağız, hiçbirini geride bırakmayacağız. 
48. Onlar, sıra sıra Rabbinin huzuruna çıkarılacaklar ve diyecek ki: Ant olsun, sizi ilk defa yarattığımız gibi bize geldiniz. Ama siz, size asla birini tayin etmeyeceğimizi (Elçiler) iddia ettiniz.
49. Ve amel defteri açılır, orada suçluların bundan korktuklarını görürsün sonra: Vay bize! Bu kitap nedir ki, küçük büyük her şey kaydedilmiş. Ve önlerinde bulacaklar. Ve senin Rabbin hiç kimseye zulmetmez. 
50. Hani meleklere “Âdem’e secde edin” dediğimizde İblis dışında onlar secde ettiler. O cinlerdendi ve Rabbinin emrinden çıktı [yani isyan etti]. O halde, onlar sizlere düşmanken, onu ve soyunu Benden başkasını mı arkadaş edineceksiniz? Zalimleri seçmeleri için ne kötü bir alternatif! 
51. Ben onları göklerin ve yerin yaratılışına ve kendilerinin yaratılışına şahit tutmazdım ve dalâlet edenleri yardımcı tutmazdım. 
52. Ve o, Benim ortak ilahlarım olduklarını iddia ettiğiniz kimselere dua edin diyeceği günden ˹ sakının. Bu yüzden onları arayacaklar, ancak yanıt almayacaklar. Ve onların “hepsini” aynı azaba ortak ettireceğiz.  
53. Kötüler, Cehennemi görecek ve içine düşeceklerini anlayacaklar ve ondan sakınacak bir yol da bulamayacaklardır. 
54. Ant olsun ki biz bu Kuran’da insanlar için “her türlü” dersi vermişizdir, fakat insanoğlu, varlıkların en tartışmacı olanıdır. 
55. Ve insanları, kendilerine hidayet geldiği zaman inanmaktan ve Rablerinden bağışlanma dilemekten, “daha önceki inkârcıların aynı akıbete uğramalarını” veya azabın kendileriyle yüz yüze geleceğini istemelerinden başka hiçbir şey engelleyemez. 
56. Biz elçileri ancak müjdeciler ve uyarıcılar olarak göndermeyiz. Fakat kâfirler, onunla hakkı gözden düşürmek ve ayetlerimi ve uyarılarımı alaya almak ümidiyle batılda tartışırlar. 
57. Ve Rabbinin ayetleri kendisine hatırlatılıp da onlardan yüz çeviren ve ellerinin ortaya koyduğunu unutandan daha zalim kim olabilir? Ant olsun ki Biz, onu anlamasınlar diye kalplerinin üzerine perdeler, kulaklarına da bir sağırlık koyduk. Ve eğer onları hidayete davet edersen, o zaman asla hidayete ermezler. 
58. Ve senin Rabbin, bağışlayandır, merhamet sahibidir. Rabbiniz bu olaylardan dolayı onları sorumlu tutacak olsaydı, onların cezasını hızlandırırdı. Bilakis onlar için kurtuluş yolu bulamayacakları bir randevu vardır. 
59. Ve o şehirleri, zulmettikleri zaman helak ettik ve helak etmeleri için belirlenmiş bir süre kıldık. 
60. Ve ˹unutmayın˺ Musa, genç yardımcısına, “İki denizin birleştiği yere varıncaya kadar, asırlarca yol kat etsem de asla pes etmeyeceğim” demişti.
61. Fakat onların arasındaki kavşağa vardıklarında balıklarını unuttular ve balık denize doğru akıp kayıp gitti. 
62. Biraz daha ilerledikten sonra yardımcısına, “Bize yemeğimizi getir! Bugünkü yolculuktan kesinlikle çok yorulduk.” 
63. O, Kayanın yanında dinlendiğimiz zamanı hatırlıyor musun? ˹İşte o zaman˺ Balığı unuttum. Şeytan dışında hiçbiri bana bundan bahsetmeyi unutturmadı. Ve balık mucizevi bir şekilde denize girdi.
64. Musa, İşte aradığımız buydu dedi. Böylece ayak izlerini takip ederek geri döndüler. 
65. Orada, tarafımızdan kendisine rahmet verdiğimiz ve Kendi bilgimizle aydınlattığımız bir kulumuz buldular. 
66. Musa ona: Sana öğretilenlerden bana da öğretmen şartıyla sana tabi olayım mı? Dedi. 
67. Bana karşı ˹yeterince sabırlı olamazsın. 
68. İlimde idrak edemediğin şeye nasıl sabredebilirsin?
69. Musa dedi ki: “İnşallah beni sabırlı bulacaksın ve hiçbir emrine karşı gelmeyeceğim” diye güvence verdi. 
70. Eğer ki bana uyarsan, ben sana olayın söylene dek bana hiçbir şey sorma” dedi. 
71. Böylece yola çıktılar, ama bir gemiye bindikten sonra adam gemide bir delik açtı. Musa itiraz etti, “Bunu halkını boğmak için mi yaptın? Kesinlikle korkunç bir şey yaptın!” 
72. “Bana sabredemezsin demedim mi?” diye cevap verdi. 
73. Musa, “Unuttuğum için beni bağışla ve bana sert davranma” diye yalvardı. 
74. Böylece bir çocuğa rastlayana kadar ilerlediler ve adam onu ​​öldürdü. Musa itiraz etti, “Kimseyi öldürmeyen masum bir canı öldürdünüz mü? Kesinlikle korkunç bir şey yaptın.” 
75. “Bana sabredemezsin demedim mi?” diye cevap verdi. 
76. Musa, “Bundan sonra sana bir şey sorarsam, beni yanında tutma, çünkü o zamana kadar sana yeterince mazeret vermiş olurdum” dedi. 
77. Böylece yola çıktılar, nihayet bir şehrin ahalisine geldiklerinde, halkından yemek istediler, fakat onlara ikramda bulunmayı reddettiler. Ve orada yıkılmak üzere olan bir duvar buldular, o da yani el-Hıḍr onu onardı. Musa şöyle söyledi: “Eğer sen kabul etseydin işin karşılığında bir para alabilirdin.” 
78. El-Hıḍr dedi ki: “Bu, benimle sizin aranızda ayrılıktır. Sana sabredemeyeceğin şeylerin yorumunu haber vereceğim. 
79. Gemi ise, denizde çalışan yoksullara aitti. Ben de onlardan sonra her hayırlı gemiye sahip olanları zorbalıkla ele geçiren bir kral olduğu için, o gemiyi bozmak istedim. 
80. Çocuğa gelince, ana-babası mümin idiler ve biz de onun aşırılık ve küfürle onlara yük olacağından korktuk. 
81. Biz de Rablerinin onlara, onun yerine daha faziletli ve şefkatli bir başkasını vermesini umduk. 
82. Duvara gelince, o duvar şehirdeki 2 yetim çocuğundu ve duvarın altında onlar için bir hazine vardı ve babaları Salih kullardan adamdı. Bunun üzerine, Rabbinden bir rahmet olarak bu çocukların yetişkinlik olmalarını ve hazinelerini geri almalarını istedi. Hepsini kendi başıma gerçekleştirmedim. Sabırla tahammül edemediğiniz şeyin açıklaması da budur.
83. Ey Muhammed! Sana Zülkarneyn’i soruyorlar. De ki: Sana o sorduğunuz kişi hakkında bir haber okuyacağım.
84. Ant olsun ki, biz onu yeryüzünde yerleştirdik ve ona her şeye imkân verdik. 
85. Yani bir yol izledi 
86. Ta ki bazı insanları bulduğu, bulanık bir su kaynağında batıyormuş gibi görünen güneşin batma “noktasına” ulaşana kadar. Dedik ki: “Ey Zülkarneyn! Ya cezalandırın ya da onlara iyi davranın.” 
87. O, “Kim zulmederse, bizim tarafımızdan cezalandırılır, sonra Rablerine döndürülür, o da onları korkunç bir azapla cezalandırır. 
88. Ama iman edip Salih amel işleyene gelince, ona en güzel [yani Cennet] mükâfatı vardır ve biz [yani Zülkarneyn] ona emrimizden kolaylıkla söyleyeceğiz.” 
89. Sonra yeni bir yol izledi 
90. Güneşin yükselen noktasına ulaşana kadardı. Onu, kendisinden hiçbir sığınak sağlamadığımız bir kavmin üzerine yükseldiğini gördü.
91. Öyleydi. Ve biz gerçekten onun hakkında tam bilgi sahibiydik. 
92. Sonra bir “üçüncü” rotayı gezdi 
93. Nihayet iki dağ arasına [geçide] vardığında, onların yanında [onun sözünü] güçlükle anlayan bir topluluk buldu. 
94. “Ey Zülkarneyn! Muhakkak Yecüc ve Me’cüc 1 memlekette fesat yaymaktadır. Bizimle onlar arasına bir duvar örersen, sana haraç verelim mi?” 
95. O da dedi ki: “Allah’ın bana rızık olarak verdiği muhakkak ki daha hayırlıdır. Ama bana kaynaklarla yardım et, ben de seninle onlar arasına bir engel öreyim. 
96. Bana demir bloklar getirin!” Sonra, iki dağ arasındaki “boşluğu” doldurduktan sonra, “Üfleyin!” diye buyurdu. Demir kızarınca, “Üzerine dökmem için bana erimiş bakır getirin” dedi. 
97. Böylece onlar yani Yecüc ve Me’cüc onu geçemediler ve ona herhangi bir nüfuz da [etmeye] güçleri yetmedi. 
98. Dedi ki: “Bu, Rabbimden bir rahmettir. Ama Rabbimin vaadi gerçekleştiğinde onu yerle bir eder. Ve Rabbimin va’di gerçektir.” 
99. Ve o gün onları birbirlerinin üzerinde dalgalanır halde bırakacağız ve [sonra] boruya üflenecek ve onları [tek] bir toplulukta toplayacağız 
100. O gün cehennemi kâfirlere apaçık göstereceğiz. 
101. Göz yumanlar ve ˹onu˺ dinlemeye dayanamayanlar. 
102. O halde kâfirler, Beni bırakıp kullarımı dost edinebileceklerini mi sanıyorlar? Ant olsun, biz cehennemi kâfirler için bir konaklama yeri olarak hazırladık. 
103. De ki: Ey Peygamber! Amelleri en fazla kimlerin kaybedeceğini size söyleyelim mi? 
104. ˹Onlar˺ iyilik yaptıklarını zannettikleri halde, dünya hayatındaki çabaları boşa giden kimselerdir!” 
105. İşte onlar, Rablerinin ayetlerini ve O’na kavuşmalarını inkâr eden ve amellerini boşa çıkaranlardır; biz de Kıyamet Günü onların amellerine bir önem vermeyiz. 
106. İşte onların mükâfatı, inkârları ve ayetlerimi ve elçilerimi alaya almaları sebebiyle cehennemdir. 
107. Muhakkak ki iman edip Salih ameller işleyenler var ya, onlara kalacak yer olarak Cennettir. 
108. Orada ebedî kalacaklardır. Ondan başka bir yere gitmeyi tercih etmezler. 
109. De ki: “Ey Peygamber,” “Rabbimin sözlerini “yazmak” için okyanus mürekkep olsaydı, onu bir misliyle doldursak bile, Rabbimin Sözleri bitmeden mutlaka tükenirdi.”  
110. De ki: Ey Peygamber “Ben ancak sizin gibi bir insanım, ˹ama bana ilâhınızın tek ilah olduğu vahyolundu. Artık kim Rablerine kavuşmayı umuyorsa, Salih amel işlesin ve Rablerine ibadette hiçbir şeyi ortak koşmasın.”

Kehf Suresi Tefsiri

Kehf Suresini okuduğumuzda Rabbimiz burada dört olaydan bahsediyor. 

Kehf Suresinde Geçen Ashabı Kehf Gençlerinin Hikâye Özeti

Ashab-ı Kehf gençlerinin yaşadığı dönemde Roma’nın başında zalim bir lider bulunuyordu. Bu kral insanlara çok zulmediyor, Mevla’ya imanda bulunanların katledilmesini buyuruyordu. Dekyus-Decius adlı Kral, gönderdiği askerlerle Ashab-ı Kehf gençlerini enseledi. Onlara dedi ki artık putperest olacaksınız. Onlar da bunu reddetti ve Rablerinden başka hiçbir şeye inanmayacaklarını söylediler ve türlü eziyetlere uğradılar. Yakalanan bu gençlere biraz zaman verdi ve imandan vazgeçin dedi. 

Bu sırada Ashab-ı Kehf gençleri, bu durumdan kurtarmak için bir mağaraya saklanmaya karar verdiler ve oraya yiyecekler doldurdular. ALLAH’u Teala da bu iman dolu gençlerin yardımına koştu ve o gençlerin orada uyumasını sağladı. Orada bir şey yemeden içmeden fazla duramaz düşüncesi akıllara geliyor. Zira rivayetler o gençlerin 300+9 yıl uyuduklarını öne sürer. Bazı kaynaklar ise 9 asır uyuduklarını rivayet etmektedir. Ardından Rableri Ashab-ı Kehf gençlerini uyandırıp ruhlarını alır. 

İki bahçesi olan adamın durumu 

Bu, iki güzel bahçeye sahip olduğu halde kibirlenip arkadaşına “Ben senden daha çok malım, daha çok hizmetçim ve çocuğum var!” diyen bir adamın hikâyesidir.  

Adam Allah’ın kendisine verdiği nimetlere şükretmeyi unuttuğu için Allah onun bahçelerini helak etti. Bu kıssa, dünya işlerini hakkıyla görüp de sahip olduklarının Allah’tan olduğunu ve dilerse Allah’ın her şeyi almaya kadir olduğunu unutanlara bir ibrettir.

Musa ve Hızır arasında yaşananlar 

Peygamber Efendimiz (s.a.v) şöyle dedi: “Bir gün Musa ayağa kalktı ve Beni İsrail’e hitap etti. Halkın en âliminin kim olduğu soruldu. “Ben” dedi. Allah, O’na mutlak ilim isnad etmediği için onu azarladı. Bunun üzerine Allah ona: “Evet, iki denizin birleştiği yerde benim senden daha âlim bir kulum var” dedi. Musa dedi ki: “Ey Rabbim! Onunla nasıl tanışabilirim?” Bunun üzerine Allah, Musa’ya Hızır yani Yeşil Olan olarak bilinen adamı nerede bulacağını söyledi.

Musa, Hızır’la bir yolculuğa çıkar ve Allah’ın ilmini dilediğine bahşettiğini öğrenir. Bilginin tamamı Allah’a ait olduğu için kimse kendini en bilgili sanmasın. Dolayısıyla Hızır, “…Ve ben bunu kendiliğimden yapmadım…” der  

Zülkarneyn’in olayı (Adil Bir Kral) 

Zülkarneyn, toprakları Batı’dan Doğu’ya dolaşan erdemli ve adil bir kraldı. Kuran onun üç yolculuğundan bahseder. Son yolculuğunda iki dağ arasında bir yere gelir ve burada bir kavim kabilesiyle karşılaşır. Ondan, yeryüzünde bozgunculuk çıkaran Ye’cüc ve Me’cüc kavmi ile kendi aralarında bir duvar örmesini istediler. Zülkarneyn bunu kabul etti. Zülkarneyn başarılarından gurur duymuyordu, aslında Kuran o büyük duvarı inşa ettikten sonra,

Kehf Suresinin Faziletleri Nelerdir? Cuma Günü Okumanın Sırları

Bir rivayete göre ALLAH’ın Resulü şöyle buyurmuştur: Kim Kehf Suresinin ilk veya son 10 ayetini zikrederse Deccal’den korunmuş olur. 

Deccal, Kıyametten bir süre önce çıkacaktır. Allah ona, tecellileri birçok insanın imanını sarsacak bazı doğaüstü güçler verecektir. Bu sebeple bu ciddi bir yargılama olacaktır. Bütün Peygamberler kavimlerini ona karşı uyarmışlardır. Peygamberimiz (s.a.v) de bizi ona karşı uyardı ve ondan korunmamızı emretti ve ona karşı Allah’a sığınmamızı şiddetle tavsiye etti.

Cuma günü Kehf Suresini okursa, ona bir ışık parlar. Kıyamet günü kendisi için parlayacak ve iki Cuma arasında günahları bağışlanacaktır.

Kim Cuma gecesi Kehf Suresini okursa, onunla Kutsal Kâbe arasında uzayacak bir nur olacaktır 

Kim Cuma günü Kehf Suresini okursa, ondan bir Cumadan diğerine parlayan bir nur olur.

Bu sure, Allah’ın Salih amel işleyenleri ve doğru yolda kalanları koruduğu mesajını verir.

Sure, Cuma gecesi veya gündüz okunabilir. Cuma gecesi Perşembe günü gün batımından başlar ve Cuma günü gün batımıyla sona erer. Bu nedenle, bu sureyi okuma zamanı, Perşembe gün batımından Cuma gün batımına kadar uzanır.

Cumadan önceki gece Kehf Suresi’nin tamamının okunması tavsiye edilir ve ayrıca Cuma gününün akşam vaktinden önce okunması tavsiye edilir. İbn Abidin dedi ki: Unutmamak için Cuma günü erkenden yapmak en iyisidir. 

Ashab-ı Kehf’in Köpeği Olarak Bilinen Kıtmir Ne Anlama Gelir? Kur’an’da Yazıyor mu? Cennetlik Olduğu Düşünülen Köpeğin Hikayesi

Kıtmir, kelime anlamı olarak küçük zar olarak bilinir. Farklı isimlerde de karşımıza çıkar. (Ketmir-Katmir) Öyle ki bu köpeğin cennetlik olduğu rivayet edilir. Halk arasında da Kıtmir’in kullanıldığını duymuşsunuzdur. Hurma çekirdeğinde yer alan zarın ismidir. Kehf Suresinde, yani Kur’an’da bu köpek geçer. Ayet içerisinde dört sefer köpek olarak yazmaktadır. 

Cennete girebilecek kadar işleyeceği büyük sevap da çok merak edilmektedir. Kıtmir köpeği, Rabbine inanmaya devam edip Ashab-ı Kehf gençleri ile birlikte mağaraya gitmiştir. Zalimlerin yolunu seçerek orada karnımı doyururum dememiştir. Böylesi bir zamanda onları yalnız bırakmaya Kıtmir’in Rabbinin rızasını alacak bir davranışta bulunduğuna inanılır. Bu yüzden cennete girecek olan köpek olarak geçmektedir. 

Fatır Suresi 13. Ayette Der ki: Rabbinizin yolundan ayrılıp gücüne inandığınız kişiler çekirdekteki bir zarı bile elinde bulunduramazlar der. 

Kıtmir Duası

Kıtmir Duası Arapça Latince Okunuşu

1. “Allahümme Ya Rabbi ve Cebraile ve Mikaile ve İsrafile ve Azraile ve İbrahime ve İsmaile ve İshaka ve Yakube ve munzilel berekati vet tevrati vez zeburi vel incili vel furkani ve la havle ve la kuvvete illa billahil aliyyil azim.
2. La ilahe illallahul melikül hakkul mubin.Muhammedün Resulullahi sadikul va’dil emin.
3. Ya Rabbi Ya Rabbi Ya Hayyu Ya Kayyumu Ya Zel celali vel ikram.
4. Es’elüke ya rabbel arşıl azim.En yerzukani rızkan helalen tayyiben bi rahmetike ya erhamer rahimin.
5. Debernuş, Sazenuş, Kefestetayuş, Kıtmir, Yemliha, Mekselina, Meselina, Mernuş.”

Kıtmir Duası Türkçe Meali Anlamı

Ey Cebrail, Azrail, Mikail, İsrafil, İsmail, İshak, İbrahim ve Yakup’u yaratan ulu ALLAH’ım! Sen ki bollukları, bereketleri gönderen; Kur’an, Zebur, Tevrat ve İncil’i gönderen Mevla’m. Kuvvete sahip ulu Rabbim! Tek, hükümdar, hak olan Rabbimin dışında ilah bulunmaz. Söylediği her kelamdan kesin emin ve bağlı olan Peygamber Efendimiz (s.a.v) Yüce Rabbimizin elçisidir. ALLAH’ım! Sen ki var olan, yaşayan, istediği kuluna yücelik ve azamet nasip eden Rabbim! Sen ki dokuz kat göklerin tek sahibi, bu kulun senden helal yiyecekler talep ediyor. Sen ki bağışlayanların en bağışlayıcısın. 

Sazenuş, Debernuş, Kefestetayuş, Yemliha, Kıtmir, Meselina, Mernuş, Mekselina (Ashab-ı Kehf isimleri)