Hazan İle İlgili Sözler

Hazan İle İlgili Sözler Hazan bazı insanlar için mutluluk bazı insanlar için hüzündür. Duyguların ön planda yer aldığı hazan ile ilgili sözler hakkında insan çok şey söylemek ister. Çünkü sonbahar mevsiminin her tonu insanın içinde farklı heyecanlar barındırır. Aşklar hazan vaktinde daha romantik bir hal alır. İnsanlar, şiirlerle, şarkılarla duygularını sonbahara anlatır.

Aşk, yaşanması gereken en güzel duygular arasında yer alır. Ancak, beslenilen yoğun duygular ve güzel sözler yanlış kişi için harcandığı zamanhissedilen duygu pişmanlık ve hüzündür. Ancak hazan vakti bazı kişiler için yaprak döken bir mevsim olarak hatırlanır. İnsana kayıplarını, kaybedilen sevdiklerini, giden sevgiliyi hatırlatabilir. Mevsimlerden sonbahar oldukça ayrı bir yere sahiptir. İnsanı üşütmez ancak, bahardaymış gibi de bir hava estirmez.

Dengede duran bir mevsimdir. Çoğu insan hazan zamanını sever ve pek çok plan yapar. Sonbaharda yaşanan aşkların adı kendini hazan sözlerinde belli eder. Çoğu insan sonbaharda aşkı tatmıştır ve bu nedenle hüzünlü gelir. Eylül, diğer ayların hiçbirine benzemez çünkü onun ithaf olarak pek çok söz yazılmıştır.

Editörün Seçimi Hazan ile İlgili Sözler

1. “Hazan, doğanın renklerini dans ettiren bir mevsimdir.” – Unknown
2. “Hazan yaprakları dökülürken güzelliğini sergiler.” – John Burroughs
3. “Hazanın gelmesiyle doğa, bir ressamın fırçasıyla boyanmış gibi görünür.” – Unknown
4. “Hazanın sessizliği, doğanın büyülü bir şekilde dönüşümünü kutlar.” – Unknown
5. “Hazan, bir veda değil, bir tekrar doğuş zamanıdır.” – Unknown
6. “Hazanın gelişi, değişimin ve dönüşümün sembolüdür.” – Unknown
7. “Hazanın hüznü, içimizdeki melankoliye tercüman olur.” – Unknown
8. “Hazanın renkleri, doğanın sanatının bir göstergesidir.” – Unknown
9. “Hazanın gelmesiyle birlikte yeni bir döneme merhaba demenin zamanı gelir.” – Unknown
10. “Hazan, doğanın bize mevsimsel bir armağanıdır; her biri kıymetlidir.” – Unknown

Bu sözler, hazanın doğanın dönüşümünü, güzelliğini ve anlamını yansıtan ifadelerdir. Hazan, renklerin değiştiği, yaprakların döküldüğü ve doğanın yeni bir döneme hazırlandığı bir mevsim olarak kabul edilir. Bu sözler, hazanın güzelliklerini ve anlamlarını ifade ederek, bu mevsimin getirdiği duygusal ve estetik deneyimlere değinir.

Hazan İle İlgili Sözler

• Her ömrün bir Eylül’ü vardır.
• Dışımız günlük güneşlik içimiz eylül eylül sonbahar.
• Hazan düştü toprağa, hüzün sardı yaprağı.
• Aldılar düşümden tırnağımdan arttırmıştım oysaki seni sonrası hazan.
• Hayat hazanda çıtırdayan yapraklardan sonra yeniden başlar.
• Bir hüznü dokuyorum hayata iplik iplik, nedir Allah’ım bu tükenmez gariplik.
• Toplamış tasını tarağını, bu ne telaş dedim, dedi ki hazan sonu.
• Mevsim hazan, aylardan eylül, yapraklar solgun. Kalpler kırık, zaman vefasız, kelimeler yorgun.

Gün gelir hazan konar dallarına. Son bir ümitle sarılırsın. Zamanı sararmış yapraklara.

Hazan yapraklarının ve batan güneşin verdiği aynı dersin, daha büyük ve okunaklı harflerle yazılışıdır.

Gecenin en koyu deminde sensizlik, yudum yudum içtiğim, körkütük sarhoş oldu düşlerim.

Hani beraber geçirdiğimiz günlerde güldüğümüz o yer var ya hazan rüzgârlarına teslim olmuş bu günlerde.

Haziran öncesi yorgun düşerken yapraklarım bir mektup ıslatılmaya gelmiyor dudaklarıma ağlıyorum.

Razıyım göm beni yüreğine at üzerime toprağımı. Sen gönlümde solmayan bir gülsün, ne olur dökme yaprağını olsa da hazan.

Kırılan kalbim seninle onarılmaz bir daha, hazan rüzgârına bıraktım seni savrulacaksın yok olacaksın çaresiz yalan dünyanda.

İnleyerek sonbahar yaprağının dalından, gönlümün ağlayışı vardı sanki o seste, düşündüm de farkım yok o hazan yaprağından…

Yürüdüğü yollarda çaresiz bir hüzün… Adı son bahardı, son demiydi hüznün. Ne kadar karşı koysan da, yaşanacaktı ve yaşandı güzün.

Bil ki dört mevsim hazan bana, yakın olur mu uzaklıklar, dolanır mı dilime neşeli şarkılar, hırçın dalgalar dokunur mu yüreğime, ben temmuz sıcaklarında titrerken sensizliğe…

Sen gülümsemezsen doğmazdı gün, harflerin rüyasını süslerdin sen beş mevsim, sığmazdı güzelliğin kitaba divançeye, namelere gül adın olurdu rengiyle im.

Nasıl iş bu her yanına çiçek yağmış erik ağacının. Işık içinde yüzüyor, neresinden baksan gözlerin kamaşır, oysa ben akşam olmuşum, yapraklarım dökülüyor, usul usul adım sonbahar.

Mevsimler gelip geçiyor, tıpkı ömrümüz gibi… İlkbahar, yaz derken işte sonbahar da geldi, hatta eylül tıpkı sararan yapraklar gibi rüzgârların peşine takılmış gidiyor bile.

Sonbahar; bir başka deyişle hazan yani hüzün mevsimi. Kısalan günler, sararan yapraklar, yağan yağmurlar ve esen serin rüzgârlar hangimize hüzün vermez ki? Kimimiz gelip geçen ömrümüze yanarken, kimimiz sevgiliyle geçen güzel yaz günlerinin özlemini duyarız.

Durgun havuzları işlesin bırak, yaprakların güneş ve ölüm rengi, sen kalbini dinle, ufkuna bak. Düşünme mevsimi inleten rengi, elemdir mest etsin ruhunu, eser rüzgârların durgun ahengi. Yan yana sessizce mevsimle keder, hicrana aldanmış kalbimde gezin, esen rüzgârlara sen kendini ver.