Farabi Sözleri

Farabi Sözleri, geçmişten günümüze kadar insanlığa farklı birçok konuda öğütler veren ve insanların yaşamını şekillendiren sözler olmuştur. Farabi’nin tam adı; Ebu Nasır Muhammed İbn El-Farah El-Farabi’dir. Türkistan’da küçük bir köy olan Vasic köyünde doğmuştur. Milattan sonra 872 yılında doğmuş ve yaşadığı dönem İslam dininin Altın Çağı dönemine denk gelmiştir. Hem önemli bir bilim adamı hem de aynı zamanda önemli bir filozof olan Farabi; gökbilimci, mantıkçı ve müzisyen kimliğine de sahip bir önemli kişiliktir. Batı’da Alpharabius olarak bilinir. Milattan sonra 950 yılında Suriye’nin Şam bölgesinde hayata gözlerini yummuştur.

Farabi, günümüzden çok uzak bir geçmişte yaşamış bir kişiliktir. Buna rağmen günümüzde adı, eserleri ve en önemlisi de insanlığa bıraktığı sözleri halen adından ilk günkü gibi söz ettirmektedir. Tıpkı sözleri gibi kaleme aldığı kitaplar da insanlar için kaynak niteliği taşırken günümüzde halen ders kitabı olarak da okutulan kitaplardır. Farabi, asırlar öncesinde yaşamış bir isim olsa da insanlığa miras olarak bıraktığı ünlü sözleri günümüzde halen insanlar üzerindeki etkisini sürdürmeye devam eden sözler arasında yer alır.

Farabi Sözleri

• Yalancı bilge, kalp akçe gibidir.
• Var mısın ki yok olmaktan korkuyorsun.
• Erdemlerin en büyüğü bilimdir.
• Sevginin kurduğu devleti adalet devam ettirir.
• Uzun konuşanı kısa dinlemek gerekir.
• Hiçbir şey kendiliğinden yok olmaz, böyle olsaydı var olmazdı.
• Düşünmek ruhun kendi kendisiyle konuşmasıdır.
• Hiçbir şey kendi kendinin nedeni olamaz, çünkü nedenin kendisi oluşandan öncedir.
• İyi bir insan öldüğünde ona ağlamayın. Asıl onu kaybeden topluma ağlayın.

Evvela doğruyu bilmek gerektir. Doğru bilinirse yanlış da bilinir ama evvela yanlış bilinirse doğru bilinmez.

Önce doğruyu bilmek gerekir, doğru bilinirse yanlış da bilinir. Önce yanlış bilinirse doğruya ulaşılamaz.

Bir eylemin ahlaklı olduğunu bilip de ona uygun davranmayan kişi o eylemin ahlaklı olduğunu bilmeden ahlaklı davranan kişiden daha üstündür.

Lafı uzatanlara ne yapmak lazım diye Farabi’ye sormuşlar. Uzun konuşanı kısa dinlemek gerekir demiş.

İnsan bazen bir tesadüfle güzel işler yapar. Bazen de bu güzel işleri isteyerek değil, herhangi bir baskı altında yapmış olur. Böylece yapılan işler mutluluk getirmez.