Farid Farjad Sözleri

Farid Farjad Sözleri Sanat, her insanın üzerinde güçlü etkiler yaratan önemli bir alandır. Sanatın birçok farklı dalı vardır. Bu sanat dallarından biri ya da birden fazlası mutlaka her insanın kanına dokunan, etkileyen edebi eserlere sahiptir. Bu sanat eserleri kimi zaman oldukça duygusal ve hassas eserler olurken kimi zaman da hareketli ve insanın kanını hareketlendiren ünlü sözler ile dile getirilir. Bu sözler sayesinde insanlar hayatlarında farklı konulara daha farklı tutumlar içinde olabiliyor.

Edebi olgularla temeli atılmış ve büyük bir kültür birikimine sahip kültürlerden birisi de Fars kültürüdür. Fars kültürü, sadece yerel değil aynı zamanda dünya genelinde ilgi gören bir kültürdür. “Kemanı ağlatan adam” lakabıyla dünya geneline ün salmış olan keman virtüözü Farid Farjid sözleri de bu bağlamda dünya çapında geniş kitlelere ulaşmış olan edebi sözlerdir.

Farid Farjad sözleri; kadını, aşkı, toplumsal sınıflara ve insanların duygularını anlatan ve derin tespitler yapan sözlerdir. Bu sözleri internet ortamında kolaylıkla bulabileceğiniz gibi bu sözlerle hayatınıza dair birçok çıkarımlarda da bulunabilirsiniz.

Farid Farjad Sözleri

• Kadın, hayattaki en mükemmel enstrümandır ama ne yazık ki, her erkek nota bilmez.
• İnsanın cüzdanı değil yüreği büyük olmalı.
• ‘Güzel insan’ aramak ile ‘insandaki güzelliği’ aramak arasında derin bir fark vardır.
• Ey hayat, gülümseyerek bakıyorsak sana, bil ki zafer bizimdir.
• Zira kadın dudaklarıyla sevgili, elleriyle anne, sözleriyle dost, bakışlarıyla çocuktur.
• Çok şükür ki gökyüzü henüz hiçbir cüzdana sığmıyor.
• Acı diyorum efendim, o da evrensel olmalı; Bir çocuğun eline diken batsa; insanoğlu yanmalı.
• Bir acının resmi çekilmiyor. Bir de sevdanın. Çizgiler gelip insanın yüzüne yapışıyor.

Tamam, ölmek için doğuyoruz da. Yanlış giden bir şeyler var! Neden yaşamadan, ölüyoruz!

Kadın, hayattaki en mükemmel enstrümandır ama ne yazık ki, her erkek nota bilmez.

Biraz vicdan, biraz bahar, biraz yağmur, biraz hayal, birkaç kitap, çokça umut herkese iyi gelir.

Hiçbir tabela yazmaz, mutluluğa kaç kilometre kaldığını. Ama yine de yola çıkmak lazım.

Yıllar sonra öğrendim ki; bağırıp çağırmana gerek yok! Sesini duymak isteyene bir fısıltın yeter.

Herkes kalbinin renginde yaşar hayatı ve herkes kalbinin rengini bulaştırır etrafındakilere.

İnsan, acıdan, ayrılıktan, hasretten, beklemekten, yoksulluktan üşür. Ama en çok çaresizlikten üşür.

Ve sordular: Neresi daha karanlık bu alemin? Ve ben cevap verdim: sevginin olmadığı her yer.

Vefalı insan; birçok zararınızı da görse, bir iyiliğinizi unutmaz. Nankör insan; bir tek zararınızı görse, bütün iyiliklerinizi unutur.

Sevmek; sıra dışı ya da kahramanca şeyler yapmak değil, sıradan şeyleri hassasiyetle yapmaktır.

Tam uyuyacaksınız bir çığlık sesi. Çocuğunuz ağlıyor. Ne mutlu size ki o hayatta. Dünyanın başka bir yerinde şu an çocuklar ölüyor.

Dünyada yüzlerce milliyet, dil, din, mezhep olabilir. Ama sadece iki çeşit insan var. Vicdanı olan ve vicdanı olmayan.

Biri vardır ama yoktur. Biri hem sizindir hem de asla değil. Biri, hem hissettikleriniz hem hissizliğinizdir. Hem içinizdeki kahkaha hem sessizliğinizdir.

Güzel konuşmak, düşünmek, halden anlamak, sevmek, düşeni kaldırmak, ağlayanı güldürmek, sarılmak hep bedava biliyor musunuz?

Kemanın inceldiği noktada, ben bu hayat denilen kurmacadan kopuyorum. Günlük hayatın tekdüzeliğinden, küresel emperyalizmin popüler kültüründen ve en çokta özünü yitirmiş, içi boşaltılmış, değersizliği kendine paye edinmişlerden kurtulmak ve kaçmak.

Birinin hayatına, birinin üzüntüsüne, birinin mutluluğuna, birinin ruhuna, birinin eline, yüzüne, sırtına, omzuna, yüreğine, bazen söz, bazen göz, çoğu zaman kalbinizle minicik de olsa, tüm samimiyetinizle dokunun.